Z CIEMNOŚCI KU ŚWIATŁU

     Nawet nie wiesz, że żyjesz w ciemności - twoja świadomość tego nie doświadcza. A świat bez alkoholu nie istnieje. Życie bez tego trunku nie jest możliwe. Lubisz robić zakupy, masz bowiem zawsze okazję przynajmniej na jakieś piwko, zawsze to coś. Żona już dawno ci powiedziała o twoim problemie, lecz ty mówisz, że to jakaś bzdura - to ona jest chora i ona wymaga leczenia, terapii. Stała się jakaś nienormalna, ględzi, marudzi, ciągle coś jej się w twoich zachowaniach nie podoba, ciągle gdzieś cię wysyła, do jakiegoś psychola klinicznego, na jakieś tam AA.
     A przecież ty nie masz problemu: możesz pić jak chcesz i możesz nie pić. A że czasem trochę przesadzisz - to nic się nie dzieje - masz prawo, przecież pijesz za swoje. Nawet nie wiesz jak dzieci cię nie cierpią, jak im wstyd przed kolegami, koleżankami. Bo najciekawsze jest to, że całe osiedle i wszyscy znajomi wiedzą, że jesteś alkoholikiem a ty jesteś jedyną osobą, która nie przyjmuje tego do wiadomości i wierzy, że nikt o tym nie ma pojęcia. Nikt nie wie o zgrzytach i problemie w rodzinie, małżeństwie. Nikt nic nie wie.

     I tak życie ci płynie. Osiągasz 40-stkę a dzieci są już nastolatkami i ty nie wiesz jak one cię już nienawidzą, jak mają dość tego smrodu, odoru, wyziewów, żyganek. Tych kłótni, awantur i rękoczynów. To tylko kwestia czasu jak syn podniesie na ciebie rękę, jak cię uderzy. To tylko kwestia czasu gdy córka przestanie się do ciebie odzywać. Twoja żona już od dawna gdzieś chodzi, na jakieś spotkania, jakieś tam Al-Anon czy jakoś tak. Ale jasne - ma chodzić, to przecież ona ma problem. Ona ma problem a tobie jest źle, jest coraz gorzej. Popadasz w coraz większe strapienie. A najgorsze jest to, że już brakuje środków na utrzymanie rodziny. I w pracy masz problemy, miałeś kilka wpadek - grozi ci zwolnienie. A teraz jeszcze ci zabrali prawo jazdy. Już nie jesteś na ziemi, jesteś gdzieś tam na księżycu...
     A gdy cię ten alkohol już wykończy i odbierze ci życie - to na twoim nagrobku pojawi się napis - jak można to zobaczyć na jednym z lubuskich cmentarzy: CAŁE ŻYCIE PIŁ I MNIE BIŁ, TERAZ JUŻ NIE PIJE I NIGDY MNIE NIE ZBIJE...

     Spotykałeś dotychczas swoich towarzyszy posiedzeń w knajpach, takich, którzy już po kilka lat nie piją - ale to dla ciebie było śmiechu warte. To ty nimi gardziłeś, bo przecież oni nie umieli pić - ty umiałeś. A teraz, kiedy jest już ci tak bardzo źle - spotykasz jeszcze jednego. On nie mówi, że ty jesteś alkoholikiem. On mówi o sobie, że on jest uzależniony i ma już kilka lat abstynencji... To jest dla ciebie ten moment, to jest ta chwila. I doznajesz olśnienia, jakiegoś bliżej niewyjaśnionego przebudzenia. Teraz już chcesz, chcesz tak samo jak on. I rozpoczynasz terapię oraz równolegle spotkania AA. Pojawia się fascynacja czymś nowym. Nie doświadczałeś tego dotąd. Ruch AA to fenomen!
Oddziaływanie wzajemnie na siebie jego uczestników daje bardzo wymierne efekty. Człowiek uzależniony odkrywa nowe życie, nowy świat. Odkrywa atrakcyjność abstynenckiego stylu życia do tego stopnia, że zaczyna go to fascynować i zachwycać.W ten sposób wchodzi w trwałą abstynencję i zaczyna leczyć chorą duszę i umysł. Trzeźwość staje się wartością.

     Wychodzisz z ciemności - zobaczyłeś ŚWIATŁOŚĆ! Widzisz wszystko to, czego do tej pory nie widziałeś. Słyszysz to, czego do tej pory nie słyszałeś. Zobaczyłeś wiosnę, pokrywające się zielenią drzewa, na żółto kwitnący na trawnikach mniszek, biel kwiatów na drzewkach owocowych, poczułeś powiew rześkiego wiatru. A kumulusy na błękicie nieba rozbudziły w tobie marzenia. To prawda, że ciągle jeszcze ten świat jest piękny. Zobaczyłeś sens i cel swojego życia. I niech tak zostanie.